Avoir la chance d’avancer dans l’âge n’a pas que des bons côtés, car on voit partir ceux qui vont nous manquer. Je ne pense pas qu’il nous faut un 1er novembre pour nous souvenir de ceux et celles que l’on a aimés. Un objet, un lieu, ou autres, tout ces trésors nous laissent des traces dans le cœur et nous rappellent à leurs bons souvenirs, à ces moments trop courts qu’on a partagé avec eux. Vu qu’Halloween n’est vraiment pas appropriée à cette date, je vous dirige vers ce petit clip très simple et très court (2’21’’) que j’ai réalisé et qui ne montre qu’une petite partie de la liste bien trop longue de nos amis et collègues anciens et jeunes disparus. Comme nos proches, on ne les oubliera jamais, cette journée et nos pensées sont pour eux. Charly. Cliquez sur l’image. |
Het geluk hebben om in de leeftijd vooruit te gaan heeft niet alleen goede kanten, want men ziet degenen vertrekken die we zullen missen. Moet men die dag een feest noemen? Ik geloof niet dat wij een 1ste november nodig hebben om degenen die men lief hadden te herinneren, en die niet meer van deze wereld zijn. Een voorwerp, een plaats, of anderen, al deze schatten herhalen ons aan hen goede herinneringen, aan deze te korte momenten die we met hen verdeeld hebben. Gezien Halloween echt niet aangewezen is op deze datum, leid ik u naar deze kleine zeer eenvoudige en zeer korte clip (2′ 21 ») dat ik heb gemonteerd en dat slechts een klein deel van de te veel en te lange lijst van onze vrienden en verdwenen oude en jonge collega’s toont. Zoals onze verwanten, zal men ze nooit vergeten, deze dag en onze gedachten zijn voor hen. Charly. Klikt op het beeld. |